Ω Σ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ της εξαρχής λανθασμένης κι αδιέξοδης στην πράξη Διζωνικής πολιτικής που ακολούθησαν για τέσσερεις 10ετίες, οι ελίτ των Ελλήνων Κυπρίων (διαδοχικές κυβερνήσεις της Κυπριακής Δημοκρατίας και κομματικές ηγεσίες), εξ αιτίας της ανεπάρκειας Αθηνών και Λευκωσίας να σχεδιάσουν και μεθοδικά να υλοποιήσουν μια Εθνική Στρατηγική του Ελληνισμού για ανατροπή του δυσμενούς ανισοζυγίου ισχύος, αποτίναξη της τουρκικής κατοχής κι επιδίωξη απελευθέρωσης, το Κυπριακό βρίσκεται, σήμερα, χωρίς καμία Φόρμουλα λιγότερο επώδυνης λύσης.
Μ Ο Ν Η ΥΠΑΡΚΤΗ Φόρμουλα είναι η κατάργηση της ΚΔ. Η αφαίρεσή της από τα χέρια των Ελλήνων. Η αντικατάστασή της με μια κρατική υπόσταση η οποία θα τελεί υπό την ισότιμη συγκυριαρχία – συνιδιοκτησία των Τούρκων. Η περιλάλητη «μία, ενιαία νομική προσωπικότητα και μία κυριαρχία», θ’ ανήκει ισοτίμως και θα συγκυριαρχείται από τους Τούρκους. Το σύνολο της Κύπρου, με ισότιμους συν-αφέντες τους Τούρκους.
Σ Κ Ο Π Ι Μ Ω Σ η στήλη αναφέρεται γενικά στους Τούρκους, εννοώντας την ανέκαθεν μία, και σταθερά αναλλοίωτη, πολιτική της Τουρκίας. Την αταλάντευτη στις επιδιώξεις της και χωρίς παρεκκλίσεις στην υλοποίησή της, εθνική στρατηγική της Τουρκίας στο Κυπριακό. Για την οποία, ενθέρμως και ακραιφνώς προθυμότατη υπήρξε, είναι και θα παραμένει η ελίτ τής ούτως ή άλλως, ασφυκτικά κι αυτοπροαιρέτως ελεγχομένης από την Άγκυρα, μειονότητας των Τούρκων Κυπρίων.
Ω Σ Τ Ε : Το «Τουρκοκυπριακό Συνιστών Κράτος» (πολιτεία, στέιτ, μονάδα ή όπως άλλως ονομασθεί), ισότιμος συνιδιοκτήτης της μίας κυριαρχίας, θα ‘ναι ταυτόχρονα το μόνιμο πολιτειακό όργανο δια του οποίο η Άγκυρα θα καταστεί, «δι’ αντιπροσώπου», η πραγματικά συγκυρίαρχη συνιδιοκτήτρια ολόκληρης της Κύπρου. Αυτό που από παλαιότερα προσδιορίσαμε ως 3η Τουρκοκρατία. Η 1η ήταν η Οθωμανική 1571-1878. Η 2η της κατοχικής διχοτόμησης του Αττίλα, επί της μισής Κύπρου 1974 – 2014. Και η 3η της τουρκικής συγκυριαρχίας εφ’ ολοκλήρου της νήσου, αν γίνει τελικά αποδεκτή η Φόρμουλα της 11ης Φεβρουαρίου 2014 που συνομολόγησαν οι κ.κ. Αναστασιάδης και Έρογλου.
Κ Ρ Ι Σ Ι Μ Ο ερώτημα: Υπήρξε ποτέ ή μπορεί, άραγε, να υπάρξει, πραγματική αυτονόμηση των Τούρκων Κυπρίων από την Άγκυρα, απολάκτιση εκ μέρους τους της 60χρονης στρατηγικής της Τουρκίας, ώστε «να μπορέσουν να ζήσουν ξανά μαζί Ε/κ και Τ/κ περιορίζοντας την επιρροή των ελίτ που κινούν τα νήματα διαχρονικά»;
Μεθαύριο το 6ο μέρος
ΕΡΩΤΗΣΗ
Να φυλάξουμε, άραγε, το χθεσινό πρωτοσέλιδο της «Αλήθειας» που έγραφε «Αναστασιάδης: Χωρίς ΜΟΕ [Αμμόχωστο χωρίς ανταλλάγματα] δεν πάμε πουθενά», δίπλα σε κείνο το πρωτοσέλιδο της «Καθημερινής» 23.2.2014: «Αναστασιάδης: Παραβίαση ΑΟΖ ίσον τέλος διαλόγου»;

Ε Ι Ν Α Ι ΚΑΙ όσων προσβλέπουν και προσμένουν μιαν «φόρμουλα λιγότερο επώδυνης λύσης» βεβαιότητα ότι: Η συνέχιση του διχοτομικού στάτους κβο επιφυλάσσει επιπρόσθετα δεινά. Περισσότερα από όσα απέτυχαν ν’ ανακόψουν ή ν’ ανατρέψουν, κατά τη διαρρεύσασα 37ετία των «διακοινοτικών» συνομιλιών της Διζωνικής, οι ελίτ: Οι διαδοχικώς κυβερνήσαντες. Και οι νυν κυβερνώντες. Με τις πλειοψηφούσες ΔηΣυ-ΑΚΕΛ κομματικές ηγεσίες της Κυπριακής Δημοκρατίας: Οι πολιτικοί άρχοντες των Ελλήνων Κυπρίων.
Δ Ι Α Π Ι Σ Τ Ω Ν Ο Υ Ν όλοι ότι: Η πολιτική που ακολούθησαν διαχρονικά στο Κυπριακό και οι τακτικές που επέλεξαν, ΔΕΝ υπήρξαν ικανές ν’ αποτρέψουν π.χ. τον αυξανόμενο παράνομο εποικισμό που κατέστησε τη μειονότητα των Τούρκων της Κύπρου (Τ/κ) ελαχιστότατη μειονότητα του πληθυσμού στα κατεχόμενα υπό του Αττίλα εδάφη. Ούτε τη λαφυραγώγηση και τουρκοποίηση των ελληνικών περιουσιών στα σκλαβωμένα εδάφη. Ούτε τη διαρκή ανάπτυξη των πολεμικών δυνατοτήτων των στρατευμάτων του Αττίλα. Ούτε την κλιμακωτή αναβάθμιση, παγκόσμια ανοχή κι αποδοχή του παράνομου κατοχικού Ψευδοκράτους. Ούτε καν την ανθελληνική (εναντίον των Ελλήνων Κύπρου και Ελλάδας) αξιοποίηση της οικονομικής υποδούλωσης στην Τρόικα, από τους αγγλοαμερικάνους, για προώθηση «λύσης» που νυν διαφημίζουν οι πρέσβεις ΗΠΑ & ΗΒ, για «συμμαχία κι υποθαλάσσια σύνδεση με την… Τουρκία», κ.ο.κ.
Α Ρ Α ΜΠΟΡΟΥΜΕ προκαταρκτικά, απαξάπαντες να παραδεχτούμε, να ομολογήσουμε και να ομοφωνήσουμε, σε ένα κοινής αποδοχής συμπέρασμα. Το οποίο καθίσταται τεράστιας και καθοριστικής σημασίας ΚΑΙ για το παρόν ΚΑΙ για το μέλλον:
– Αυτές οι ελίτ, αυτές οι ηγεσίες, των οποίων η Διζωνική πολιτική δοκιμάστηκε διαχρονικά, 1977-2014, ΔΕΝ είχαν και ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ τα προσόντα, τις ικανότητες, τη δεξιοτεχνία για ν’ αναμετρηθούν αποτελεσματικά και «κερδοφόρα» με την πολιτική των απέναντι ελίτ της Τουρκίας και του κατοχικού της Ψευδοκράτους.
– Αυτών των ελίτ η πολιτική παρήγαγε – κι επέτρεψε ατιμώρητα να παραχθεί – το σημερινό κατοχικό-διχοτομικό στάτους κβο. Το οποίο είναι κατά πολύ χειρότερο, για την Κυπριακή Δημοκρατία και για τον Ελληνισμό, απ’ ότι την 16η Αυγούστου 1974, ημέρα κατάπαυσης του πυρός.
Α Υ Τ Η ΛΟΙΠΟΝ η ελίτ μ’ επικεφαλής τον νυν ΠτΔ κ. Νίκο Αναστασιάδη και με την υποστηρίζουσα (όχι το… πρόσωπο, αλλά) την πολιτική του, την ελίτ του ΑΚΕΛ, υπό την ηγεσία του κ. Άντρου Κυπριανού, είναι η γνωστότατων και αποδεδειγμένων προσόντων, ικανοτήτων, δεξιοτεχνίας και «διαχρονικής πολιτικής» ηγέτες, οι οποίοι θα παράγουν, διαπραγματευόμενοι με τους Τούρκους, το περιεχόμενο, το είδος και τα καθέκαστα της όποιας «φόρμουλας λιγότερο επώδυνης λύσης»! Κι επ’ αυτού δεν υπάρχει αμφιβολία.
Αύριο το 4ο μέρος

Κ Α Θ Ο Ρ Ι Σ Τ Ι Κ Ο , λοιπόν, είναι το ερώτημα κατά πόσον αυτές οι ελίτ, η κυβέρνηση Αναστασιάδη κι οι έχουσες την πλειοψηφία ηγεσίες ΔηΣυ-ΑΚΕΛ, με τους συνεργάτες τους, έχουν, ή όχι, τις ικανότητες και προσόντα πολιτικής να επιτύχουν μια «φόρμουλα λιγότερο επώδυνης λύσης», όταν όλοι ομογνωμούμε πως στα 37χρόνια των Διζωνικών διαδικασιών απέτυχαν ν’ αποτρέψουν την επιδείνωση του κατοχικού – διχοτομικού στάτους κβο, το οποίο, όλοι επίσης ομοφωνούμε ότι, πράγματι χειροτέρευσε σε βάρος των Ελλήνων και βελτιώθηκε μόνο υπέρ της Τουρκίας και του παράνομου κατοχικού της Ψευδοκράτους.
Μ Ε ΤΕΤΟΙΩΝ προσόντων ηγέτες, χειριστές του Κυπριακού, ποιο θα είναι το περιεχόμενο της Φόρμουλας Λύσης που με το μέγιστο των ικανοτήτων τους θα επιτύχουν διαπραγματευόμενοι με τους Τούρκους; Τα συγκεκριμένα στοιχεία αυτής της Φόρμουλας, δεν θα πέσουν απ’ τον ουρανό. Είν’ εκεί, ήδη. Απτά, συγκεκριμένα κι ευδιάκριτα: Στα έγγραφα των αλλεπάλληλων γύρων των συνομιλιών: Όσα μέχρι τώρα τσέπωσαν με την αδιάλλακτη επιμονή κι αταλάντευτη μεθοδικότητά τους οι Τούρκοι. Κι όσα διαδοχικώς τούς παραχώρησαν, υποχωρούντες, με τις αλλεπάλληλες «γενναίες προσφορές» τους οι Έλληνες, ενώ επιδεινωνόταν συν τω χρόνω και το διχοτομικό στάτους κβο.
Μ Ε Χ Ρ Ι ΣΤΙΓΜΗΣ τελευταία υλική υπόσταση αυτής της Φόρμουλας και περιεχόμενό της είναι η Συμφωνία τής 11ης Φεβρουαρίου 2014. Την διαπραγματεύονται εγνωσμένων, άνισων ικανοτήτων εκατέρωθεν ελίτ. Υπό το δυσμενές για τους Έλληνες ανισοζύγιο δυνάμεων. Αυτά τα δύο στοιχεία, (α) η σύγκριση των εκατέρωθεν ικανοτήτων και (β) το ανισοζύγιο ισχύος, μπορούν να προεικονίσουν και υπέρ ποιας πλευράς θα βελτιωθεί στις διαπραγματεύσεις η Φόρμουλα.
Ο Ρ Ι Σ Τ Ι Κ Ο και τελεσίδικο αποτελεί πάντως από τώρα ότι: Εάν αυτή η Φόρμουλα της 11.2.14 καταλήξει σε λύση, τότε οι Έλληνες Κύπριοι θα χάσουν την κρατική υπόσταση της Κυπριακής Δημοκρατίας που επί 50 χρόνια (1964 – 2014) διέσωζαν αποκλειστικά στα δικά τους χέρια. Θα την αντικαταστήσει μια άλλη κρατική υπόσταση, ισοτίμως συνεταιρική με τους Τούρκους: Κρατική υπόσταση ισότιμης συγκυριαρχίας – συνιδιοκτησίας. Με συνιδιοκτήτες, συγκυρίαρχους τα δύο, Διζωνικώς προσδιορισμένα επί του εδάφους, Συνιστώντα Κράτη (πολιτείες, μονάδες, στέιτς, ή όπως αλλιώς θα λέγονται). Ανεξαρτήτως όλων των άλλων πτυχών που αφορούν «εγγυήσεις», «εδαφικό», «περιουσιακό» κ.ο.κ., μια τέτοια – προβλεπτή με σιγουριά 100% – κατάληξη, συνιστά, άραγε, «φόρμουλα λιγότερο επώδυνης λύσης»; Επιπρόσθετο συναφές ερώτημα: Αυτή η Φόρμουλα Συγκυριαρχίας των Τούρκων, άραγε, θα αποτελεί για τους Έλληνες Κυπρίους, βελτίωση ή επιδείνωση τού – όσο κι όπως ίσως επιδεινωθεί ακόμη – παράνομου διχοτομικού στάτους κβο;
Αύριο το 5ο μέρος.

Β Ε Β Α Ι Ω Σ το δίλημμα που οι εκάστοτε κυβερνώσες και οι πλειοψηφούσες κομματικές ελίτ – μέσα στο βεληνεκές των δικών τους ικανοτήτων πολιτικής – επιχειρούσαν να επιβάλουν στους πολίτες, ήταν μονίμως και παραμένει περίπου το ίδιο:
– ΕΙΤΕ συνέχιση του κατοχικού στάτους κβο της διχοτόμησης,
– ΕΙΤΕ μία, όσον το δυνατόν λιγότερο επώδυνη λύση.
Η ΙΣΤΟΡΙΑ αυτού του διλήμματος, ξεκινάει από την 12η Φεβρουαρίου 1977 της συνάντησης και των «4 Κατευθυντηρίων Γραμμών» Μακαρίου – Ντενκτάς. Περνάει από τις Βολιδοσκοπήσεις Βάλτχαϊμ, τους Δείκτες Κουεγιάρ, τη Δέσμη Ιδεών Γκάλι, το Σχέδιο Ανάν, (των διαδοχικών Γ.Γ. ΟΗΕ μέχρι τον νυν Μπαν Κι Μουν) τον Συνεταιρισμό Δύο Συνιστώντων Στέιτς των Χριστόφια – Ταλάτ 23.5.2008 και καταλήγει – μέχρι στιγμής – στη Συμφωνία Αναστασιάδη – Έρογλου 11.2.2014. Το ίδιο κι απαράλλακτο δίλημμα των κυρίαρχων ελίτ. Το οποίο αφομοίωσαν, πλέον, ως δικό τους δίλημμα, πλήθος πολίτες, αφού δεν πρόκοψε μέχρι τώρα εκλογικά, μια πειστική κι αξιόπιστη εναλλακτική πρόταση πολιτικής…
Β Ε Β Α Ι Ω Σ το κατοχικό στάτους κβο της διχοτόμησης, από το 1977 μέχρι σήμερα δεν παρέμεινε το ίδιο. Η πολιτική του διζωνικού συμβιβασμού και της ούτω καλούμενης «επαναπροσέγγισης», που ακολούθησαν όλες ανεξαίρετα οι έκτοτε διαδοχικές κυβερνήσεις (με διαφορετική εκάστη ταχύτητα) κι κομματικές ηγεσίες (οι «ελίτ»), διαφοροποίησε – κι επέτρεψε να διαφοροποιηθεί ατιμώρητα – το κατοχικό στάτους κβο, υπέρ των Τούρκων κατακτητών. Με αλλεπάλληλα διαδοχικά πρόσθετα «πολιτικά κεκτημένα»: Το παράνομο κατοχικό ψευδοκράτος λ.χ. που το Σ.Α.ΟΗΕ με τα ψηφίσματά του 1983 και 1984 καταδίκασε κι απαιτούσε την ανάκλησή του, ως αποτέλεσμα των έκτοτε «διακοινοτικών» συνομιλιών, έφθασε στα πρόθυρα της αναγνώρισης και νομιμοποίησής του, ΜΕ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΥΠΟΓΡΑΦΕΣ, ως τ/κ Συνιστών Κράτος, συγκυρίαρχο εφ’ όλης της Κύπρου. Ο παράνομος τουρκικός εποικισμός πολλαπλασιάστηκε. Η νομιμοποίηση της λαφυραγώγησης και λεηλασίας των κατεχόμενων ελληνικών περιουσιών έχει αποκτήσει και βούλα ευρωπαϊκού δικαστηρίου. Οι αντικατοχικές εκδηλώσεις του λαού εκμηδενίστηκαν. Οι δε επιχειρήσεις Ψυχολογικού Πολέμου για την συν-ενοχοποίηση των Ελλήνων Κυπρίων διενεργούνται πλέον και από τις εκπομπές της κρατικής τηλεόρασης ΡΙΚ.
Κ Α Ι , ΣΥΝΕΠΩΣ: Η διαιώνιση αυτού του, αναπτυσσόμενου διαρκώς και διαδοχικώς και επιπροσθέτως, υπέρ των Τούρκων κατακτητών, στάτους κβο, καθώς συντελείται η διεθνής αναβάθμιση του Ψευδοκράτους, προοιωνίζεται βεβαίως χειρότερα δεινά. Μπορεί άραγε μια «φόρμουλα λιγότερο επώδυνης λύσης» να τ’ ανακόψει;
Αύριο το 3ο μέρος.

ΕΡΩΤΗΣΗ
Οι φέροντες και (κρίμαστην) τη Γαλανόλευκη ΟΛΩΝ ΜΑΣ, ρέποντες συστηματικά προς επίδειξη τραμπουκισμών και πολιτικών χουλιγκανισμών ΕΛΑΜίτες, διάβασαν, άραγε, ποτέ τη συγκλονιστική ομολογία και ανάλυση του κατ’ εξοχήν εκφραστή τής μέχρι το 1974 «Ενωτικής Παρατάξεως», δημοσιογράφου και συγγραφέα Σπύρου Παπαγεωργίου, πώς οι Ενωτικοί αξιοποιήθηκαν και χρησιμοποιήθηκαν από ΑΛΛΟΥΣ ως οι «Χ-ρ-ή-σ-ι-μ-ο-ι  Η-λ-ί-θ-ι-ο-ι» για την καταστροφή που υπέστη ο Ελληνισμός στην Κύπρο;

Δ Ι Α Π Ι Σ Τ Ω Ν Ε Τ Α Ι ότι πολλών πολιτών η εντελώς κατανοητή αγχώδης προσμονή, η ευχή κι ο διακαής πόθος, που, πες-πες, ενσταλάζεται σιγά-σιγά και μετατρέπεται σε ισχυρή πεποίθηση, η οποία πλησιάζει κιόλας τα όρια της βεβαιότητας είναι ότι, κατέστη πλέον πολύ πλησίον, εφικτή κι υλοποιήσιμη, στο Κυπριακό, μία «φόρμουλα για λιγότερο επώδυνη λύση»:
– Πιστεύουν τελεσίδικα κι οριστικά πως «ό,τι και να κάνουμε, θα είναι μία κακή λύση».
– Ελπίζουν, όμως, ότι σύντομα μπορεί να λυθεί το Κυπριακό «με τον λιγότερο οδυνηρό τρόπο», ώστε,
– κατά τον οραματισμό, «να μπορέσουν να ζήσουν ξανά μαζί Ε/κ και Τ/κ, περιορίζοντας κατά το δυνατόν την επιρροή των ελίτ που κινούν τα νήματα διαχρονικά και πριν ακόμα από την ανεξαρτησία [του 1960]»…
Δ Υ Ν Α Τ Α Ι ΒΕΒΑΙΩΣ να εντοπισθεί, με όλα όσα καλλιεργούν στα μυαλά των πολιτών, συστηματικά επί 40 χρόνια, οι πολιτικο-κομματικές ελίτ και οι διαδοχικές κυβερνήσεις τους, εκείνη η μήτρα που κυοφόρησε και γέννησε αυτές τις πεποιθήσεις, προσμονές και βεβαιότητες. Μαζί με τις επαναλαμβανόμενες – ταυτοχρόνως με τα εκάστοτε σχέδια λύσης – επιχειρήσεις Ψυχολογικού Πολέμου, οι οποίες έπεισαν ήδη μερίδα των Ελλήνων Κυπρίων ότι τα δεινά της Κύπρου οφείλονται διαχρονικά (α) στη διεκδίκηση της Ένωσης 1821-1967, (β) στην υποτίμηση της μειονότητας των Τούρκων της Κύπρου και (γ) στη «συνυπευθυνότητα» των Ελλήνων για τα δεινά και την τουρκική κατοχή που υφίσταται η Κύπρος.
Ε Ι Ν Α Ι , ΔΗΛΑΔΗ, αυτές οι βεβαιότητες, προϊόν και απότοκο τεσσάρων, τουλάχιστον, «δρώντων παικτών» που επέδρασαν κι επενεργούν στη διαμόρφωσή τους:
(α) Η αδυναμία κι ανικανότητα των ελίτ ν’ απεγκλωβιστούν από την «προπατορική» (μετά το 1974) υποταγή στη Διζωνική απαίτηση των Τούρκων και η έκτοτε αντίληψη περί του Κυπριακού που καλλιέργησαν.

(β) Οι σύντονες ψυχολογικές επιχειρήσεις ενοχοποίησης των Ελλήνων για (i) το Ενωτικό Δημοψήφισμα του 1950, (ii) τον αντι-αποικιακό εθνικο-απελευθερωτικό αγώνα της ΕΟΚΑ 1955-1959, (iii) την αντίσταση απέναντι στην ένοπλη Τουρκανταρσία του 1963-64, (iv) το διενεργηθέν υπό της χούντας Πραξικόπημα της 15.7.1974.

(γ) Η μονίμως υπέρτερη τουρκική ισχύς, απαγορεύουσα στους ανίσχυρους Έλληνες, έστω και να διανοηθούν καν την όποια δυνατότητα διεκδίκησης δίκαιης λύση. Και:

(δ) Η διαχρονική, 1974-2014, απουσία πειστικής κι αξιόπιστης, ριζοσπαστικά επαναστατικής έναντι τούτων, πολιτικής δύναμης, ικανής πλειοψηφικά να σχεδιάσει και να υλοποιήσει εθνική στρατηγική απελευθέρωσης.
Αύριο το 2ο μέρος.

ΕΡΩΤΗΣΗ
Μπορεί, άραγε, η Αυτού Εξοχότης ο Κ.Ε. κ. Χρίστος Στυλιανίδης να γράψει σ’ ένα Αυστηρώς Απόρρητο χαρτάκι – και να το κλειδώσουμε ασφαλώς για δυο-τρεις μήνες, ή όσο θέλει, αθέατο κι αδημοσίευτο – τα απόρρητα «διαπραγματευτικά ατού» και τις απόρρητες «διαπραγματευτικές τακτικές και στρατηγικές», που είπε ότι φοβάται πως θα ανατραπούν και θα ακυρωθούν με τη «δημόσια διαπραγμάτευση», όπως σκαρφίστηκε ν’ απαγορεύσει (;) την πάσαν συζήτηση για τα της…. λύσης;

Α Σ Β Ε Σ Τ Ο Σ φάρος κι αμετακίνητος οδοδείκτης, δύο ήδη αιώνες και για όσους έπονται, στη συλλογική των Ελλήνων υπόστασή μας, η Εθνική Ημών Επανάστασις του 1821. Έτσι όπως την υπέγραφαν, με το αίμα τους, απαγχονισθέντες και καρατομηθέντες, μ’ επικεφαλής τον εθνομάρτυρα Αρχιεπίσκοπο Κυπριανό, οι προ-προπάπποι μας τής Ενάτης Ιουλίου 1821 εν Κύπρω. Κι όσοι μπόρεσαν να στελεχώσουν τις στρατιές των αγωνιστών: Απ’ το Ιάσιο ως την Πελοπόννησο κι απ’ τη Δημητσάνα ως το Αιγαίον. Κι έτσι όπως την ονομάτιζαν, γραπτώς κι ενυπογράφως, οι παππούδες μας, ένα αιώνα αργότερα: Κυριακή 25η Μαρτίου 1921. Όταν στους ενοριακούς ναούς ολόκληρης της αγγλοκρατούμενης Κύπρου «δοξολογήσαντες τον Θεόν επί τη συμπληρώσει εκατονταετίας από της μεγάλης ημών επαναστάσεως, έχοντες υπόψιν ότι η πατρίς ημών, μόνη σχεδόν εξ όλων των ελληνικών χωρών, παραμένει δούλη, ΨΗΦΙΖΟΜΕΝ 1ον: Κηρύττομεν ενώπιον Θεού και ανθρώπων ότι η θέλησις ημών είναι μία, μόνη και αναλλοίωτος να ενωθώμεν μετά της μητρός ημών Ελλάδος» (τόμος: «Ενωτικόν Δημοψήφισμα 1921», εκδόσεις Επιφανίου 2003).
Ο Π Ω Σ , ΟΜΩΣ, η Επανάστασή μας στην Κύπρο, το 1955 – 1959, για την αποτίναξη του αγγλικού ζυγού και την Ένωση με την Ελλάδα, δεν έφερε το ποθούμενο αποτέλεσμα, αλλ’ οδηγήθηκε στη ήττα των Συμφωνιών Ζυρίχης και Λονδίνου, προ-ναρκοθετώντας έκτοτε το μέλλον με όσα δεινά υφίσταται από τότε ο τελών από το 1974 υπό τη 2η Τουρκοκρατία, Ελληνισμός στην Κύπρο, έτσι κι η Επανάστασή μας του 1821, παρ’ ότι παρήγαγε το πρώτο, περιορισμένων εδαφών, απελευθερωμένο ελλαδικό μας κρατίδιο, οδηγήθηκε στην ήττα του προτάγματος ελευθερίας και δημοκρατίας που ποθούσε τέσσερις αιώνες υπόδουλος στους Οθωμανούς ο Ελληνισμός.
Α Ν Τ Ι ΤΟΥ πάτριου ημών πολιτεύματος ελευθερίας, που ως όραμα συνείχε το υπόδουλο γένος κι εγγραφόταν στα επαναστατικά λάβαρα του εθνεγέρτη μας Ρήγα Βελεστινλή, ονόματι Ελληνική Δημοκρατία – διαιώνια συνέχεια του θουκυδίδειου «χρώμεθα γάρ πολιτεία ού ζηλούση τούς τών πέλας νόμους, παράδειγμα δέ μάλλον αυτοί όντες τισίν ή μιμούμενοι ετέρους καί όνομα μέν διά τό μή ες ολίγους αλλ’ ες πλείονας οικείν δημοκρατία κέκληται» (Β-37) – μάς επιβλήθηκε τών τότε Ευρωπαίων το κακέκτυπο τής Απόλυτης Μοναρχίας: Προϊόν των τότε («τροϊκανών») δανείων και των τότε εμφυλίων των τότε αρχομανών «μας»…
Ε Π Ι ΤΗ εθνική επετείω η στήλη προτείνει τη μελέτη του βιβλίου του καθηγητή Γιώργου Κοντογιώργη: «Η Ελληνική Δημοκρατία του Ρήγα Βελεστινλή». Μαζί με τ’ «Απομνημονεύματα» του στρατηγού Μακρυγιάννη.

Αλλά προτείνει, περισσότερο – με τα εκ των παθημάτων μαθήματα κατά νουν – ωριμότερη σκέψη:

«Τι πα’ να κάνετε ω ρε Έλληνες, στην Κύπρο του 2014, με τη διζωνική υποταγή σας στους Τούρκους και στους σύγχρονους Μέττερνιχ»;

ΕΡΩΤΗΣΗ
Γιατί τόσα χρόνια δίπλα του, ούτε το δικό του Ήθος, ούτ’ ο ίδιος ως Υπόδειγμα συμπεριφοράς, κατάφερε δραστικά να σας αλλάξει επί τα βελτίω, παρά μόνο σαν μουσιαμμάδες και σαν κολοκασόφυλλα παραμένετε, «έως αν η αυτή φύσις των ανθρώπων ή», για να σας το λένε, εμμέσως πλην σαφώς και τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων μας και σύμπας ο λαός;

Α Π Ο ΤΗΝ 29η Μαΐου 1453 μέχρι την 25η Μαρτίου 1821 παρήλθαν 368 χρόνια τουρκοκρατίας για το υπόδουλο έθνος. Υπό το δυσβάστακτο βάρος της καταπίεσης του οθωμανικού ζυγού, πολλοί από το έθνος μας δεν άντεξαν. Αλλαξοπίστησαν, εξισλαμίσθηκαν, έγιναν γενίτσαροι, υπηρέτησαν τον Σουλτάνο, τους πασάδες και τους αγάδες του. Ακόμη κι εναντίον των ομοεθνών τους, από τους οποίους αποσκίρτησαν. Έδωσαν «γην τε και ύδωρ» στον κατακτητή…
Τ Ο ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ δεν ήταν καινούργιο. Το 499 π.Χρ. εδώ στο νησί, οι Αμαθούσιοι συντάχθηκαν με τους Πέρσες και κρέμασαν το κεφάλι του υπέρ ελευθερίας ηρωικώς πεσόντος Ονήσιλλου, στη Πύλη της Αμαθούντος. Ο δε αδελφός του ο Γόργος, με τον Τιμώνακτα, τον Πενθύλο, τον Φιλάονα και 150 κυπριακά καράβια μετείχαν στον στόλο του Ξέρξη το 480, εναντίον της υπόλοιπης Ελλάδας. Πρωτοσύμβουλος του Ξέρξη κι ο εκδιωχθείς απ’ τη Σπάρτη πρώην βασιλεύς Δημάρατος. Με τον αρχιστράτηγό του Ξέρξη, τον Μαρδόνιο, συστρατεύθηκαν κι οι Θηβαίοι του Ατταγίνου, του Τιμαγενίδα και του Ασωπόδωρου, κορυφαίοι μηδίσαντες, εναντίον της Ελληνικής Δύναμης Πλαταιών 479π.Χρ…
Α Λ Λ Α ΣΤΟ υπόδουλο έθνος, στη μακραίωνη τουρκική σκλαβιά, ήσαν κι εκείνοι που κράτησαν Κάστρα της Μνήμης άπαρτα. Και τ’ όραμα της ελευθερίας καλά φυλαγμένο στα σώψυχά τους. Από γενιά σε γενιά, «ακαρτέρει και ακαρτέρει». Διότι «άργειε να ‘λθει εκείνη μέρα και ήταν όλα σιωπηλά, γιατί τα ‘σκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά». Ώσπου ήρθε η αγιότατη του έθνους απόφαση «να πάρει μιαν ανηφοριά, να πάρει μονοπάτια, να βρει τα σκαλοπάτια, που παν στη Λευτεριά».
Ε Π Ε Ι Δ Η ΔΙΑ μέσου των αιώνων, πέρα από τους Αμαθουσίους και τους μηδίζοντες, πέρα από τους γενίτσαρους και τους τουρκοπροσκυνημένους, υπήρχε πάντοτε εκείνη η «μαγιά» που ‘γραψε κι ο Μακρυγιάννης: Εκείνοι που φυλάττοντας καλά το «όμαιμόν τε και ομόγλωσσον και θεών ιδρύματά τε κοινά και θυσίαι ήθεά τε ομότροπα», καρτερικά ανάγιωναν κάθε επόμενη γενιά, με το «ελευθερίης γλιχόμενοι αμυνεύμεθα ούτως όκως αν και δυνώμεθα». Εναγωνίως από αιώνες, για της πατρίδος το προσκλητήριο: «Ω τρακόσιοι σηκωθείτε και ξανάλθετε σ’ εμάς, τα παιδιά σας θελ’ ιδείτε, πόσο μοιάζουνε με σας».
Η Ν Ε Α ΤΟΥΡΚΟΚΡΑΤΙΑ, εδώ, διαρκεί ήδη 40 χρόνια. Όλα τα, κατ’ αναλογίαν, «προϊόντα» της παρόντα. Από αδυνατούντες να υπερβούν τα υποταγμένα στην ήττα μυαλά τους ως τους κάθε λογής συνθηκολόγους, «τοις υπακούειν ετοιμοτέροις ούσιν»! Παρούσα όμως και η «μαγιά» στα Κάστρα της Μνήμης τ’ άπαρτα. Με τη διαχρονική των Ελλήνων συνταγή «μεθύστε με τ’ αθάνατο κρασί του Εικοσιένα»: «Και σαν πρώτα ανδρειωμένη, χαίρε, ω χαίρε, Ελευθεριά!»
Ε Κ Α Τ Ο Ν ενενήντα τρία χρόνια, αύριο, απ’ την εθνεγερσία μας του Εικοσιένα: Χρόνια πολλά Ελληνίδες και Έλληνες. Εγκαρτέρηση! Πείσμα! Και πίστη: Για καλή Λευτεριά. Λευτεριά ολόκληρη: Ακέραιη κι αρτιμελή: Με την Αμμόχωστο, την Μόρφου, την Καρπασία και την Κερύνεια!

Π Ρ Ο Τ Ο Υ  γραφεί η γλώσσα, μιλιόταν. Και προτού καν υπάρξει ακόμη η γραφή, η Κύπρος μιλούσε ελληνικά. Τότε που γεννήθηκε η [αρχαία] ελληνική γλώσσα. Και τα διαβάζαμε πέρσι τον Ιούλιο που το «Βήμα» των Αθηνών διένειμε το πολύτιμο βιβλίο «Ιστορία της αρχαίας ελληνικής γλώσσας» του αείμνηστου Α.-Φ.Χριστίδη, με πρόλογο του Δ.Ν.Μαρωνίτη. Και για το «κυπριακό συλλαβάριο», παρόμοιο με τη «γραμμική Β» (σ.75) και για την «αρκαδοκυπριακή διάλεκτο που μιλιόταν στην Αρκαδία της Πελοποννήσου και στην Κύπρο», μία από τις τρεις διαλέκτους της αρχαίας ελληνικής (σ.147).

Η Λ Ι Κ Ι Α Σ  χιλιάδων ετών, λοιπόν, ο ελληνισμός στην Κύπρο. Κι αυτή η πολύτιμη αξία αποτυπώθηκε σε γραφή. Και σε στίχους. Πολύ πριν απ’ το 412 π.Χρ. που ο Ευριπίδης έγραψε το «ες γην εναλίαν Κύπρον, ου μ’ εθέσπισεν οικείν Απόλλων». Τώρα η γραφή κι ο στίχος – πιστοποίηση εθνικής πολιτισμικής ταυτότητας, από τα βάθη των αιώνων ως τις μέρες μας – γίνεται ξανά μουσική και τραγούδια. Απ’ τον Όμηρο, τον Εύκλο και τον Στασίνο του 8^ου και 7^ου προ Χριστού αιώνων, ως τον Μιχάλη τον Πασιαρδή, τον Κυριάκο τον Χαραλαμπίδη και πολλούς άλλους αναμεταξύ μας ποιητές. Κι άλλους που έφυγαν.

Α Λ Λ ’ ΕΠΕΙΔΗ οι ποιητές δεν πεθαίνουν ποτέ – μετακόμισαν στην αθανασία των στίχων τους, νάτους – ιδού – και πάλιν εδώ. Ολόφρεσκους: Ο Παντελής Μηχανικός κι ο Κύπρος Χρυσάνθης, ο Θοδόσης Πιερίδης κι ο Τεύκρος Ανθίας, ο Μάνος Κράλης κι ο Γλαύκος Αλιθέρσης, ο Παύλος Λιασίδης κι ο Ανδρέας Παστελλάς, ο Χριστόδουλος Γαλατόπουλος κι η Αντωνού, η μάνα του Γρηγόρη Αυξεντίου, ο Κώστας Μόντης κι ο Φοίβος Σταυρίδης, η Νίκη Μαραγκού κι ο Νίκος Κρανιδιώτης, η Ντίνα Κατσούρη κι η Πολυξένη Λοϊζιάς, ο Άνθος Λυκαύγης κι ο Πολύβιος Νικολάου, ο Δημήτρης Λιπέρτης κι ο Πάμπος Κουζάλης, ο Λούης Περεντός, ο Γιώργος Μολέσκης, ο Θεοδόσης Νικολάου κι άλλοι πολλοί:

Σ ’ Ε Ν Α σπουδαίο έργο όπου τους έντυσε, με τα κεντήματα της μουσικής του, ο Γιώργος Θεοφάνους. Και τους τραγουδούν σπουδαίες φωνές μ’ επικεφαλής τη Μαρινέλλα, τον Ρέμο, τον Γαϊτάνο, τον Παναγή, τον Τσουρή, τον Χατζήκυριακο, τη Μάριαμ Βενιζέλου και την χορωδία του Άρεως Λεμεσού.

Σ Π Ο Υ Δ Α Ι Ο  έργο – σεμνυνόμαστε γι’ αυτό – προσφέρει σήμερα και την ερχόμενη Κυριακή στους αναγνώστες της έντυπης υπόστασής της η εφημερίδα «Σημερινή»: Δύο ψηφιακούς δίσκους με 36 τραγούδια όλου αυτού του αειθαλούς, ανέκπτωτου (και πάντοτε «ακούρευτου») πλούτου, με τον τίτλο «Τραγουδώ το νησί μου». Κι ένα 64σέλιδο βιβλιαράκι – λεύκωμα, με τυπωμένη τη γραφή, στην τωρινή της – του 2014 – μορφή. Και η στήλη αισθάνεται χρέος της να το διαφημίσει και να πει ευχαριστώ στους δημιουργούς του.

Π Ρ Ο Ε Λ Α Υ Ν Ε Ι  όχι μόνο ανενόχλητος αλλά και διευκολυνόμενος ο Αττίλας – ο διπλωματικός Αττίλας – στα δρομολόγια που του άνοιξε η Συμφωνία – Κοινή Δήλωση Αναστασιάδη και Έρογλου της 11^ης Φεβρουαρίου: «Το δίδυμο Ναμί και Οζερσάι αλωνίζει διεθνώς για αναβάθμιση του ψευδοκράτους – Στήνουν το συνιστών κράτος», έγραφε χθες πρωτοσέλιδο ο «Φιλελεύθερος». Για τον Οζντίλ Ναμί που προβάλλεται πλέον ως Υπουργός Εξωτερικών ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ, έγραφε χθες στη «Σημερινή» ο Σάββας Ιακωβίδης. Αποδελτιώνοντας μέρος των πλείονων επιτυχιών της διπλωματίας του Αττίλα, στον ΟΗΕ, στην ΕΕ, στις ΗΠΑ. Και… πού είσαι ακόμη;

Ε Ι Ν Α Ι  ΒΕΒΑΙΟ και φυσιολογικό ότι, οσονούπω: Οι κ.κ. Ερντογάν και Νταβούτογλου, έναντι όσων εντός Τουρκίας τους αμφισβητούν, θα επαναλάβουν, αυτάρεσκα και θριαμβευτικά, πόσα επιπλέον πέτυχε η Τουρκία στο Κυπριακό «χωρίς να φύγει ούτ’ ένας στρατιώτης και δίχως να παραχωρήσει ούτε σπιθαμή εδάφους»! Πόσα επιπλέον κι επιπρόσθετα κερδίζει, τσεπώνει κι αποταμιεύει ο Αττίλας από τον Αναστασιάδη: Αυτή τη φορά, υπό την ιδιότητά του ως προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας κι όχι απλώς από τον πρόεδρο του ΔηΣυ που έσπευδε με τις προσκλαύσεις του αυτοπροσώπως στην Άγκυρα το 2005, συνοδευόμενος υπό των κ.κ. Αβέρωφ, Χάσικου και Μητσόπουλου…

Π Ρ Ο Ε Λ Α Υ Ν Ο Υ Ν  διεθνώς τ’ άρματα της τουρκικής διπλωματίας. Με τα καύσιμα, τις μπαταρίες και τα πυρομαχικά που τους προμήθευσε – στη Συμφωνία του με τον Έρογλου – ο κ. Αναστασιάδης: Είναι το επί θύραις αναμενόμενο να συνομολογηθεί τουρκικό («τ/κ») Συνιστών Κράτος: Ισοτίμως συγκυρίαρχο ΕΦ’ ΟΛΗΣ της Κύπρου. Ισοτίμως συγκυρίαρχο της «μίας ενιαίας νομικής προσωπικότητας και μίας κυριαρχίας, η οποία καθορίζεται ως η κυριαρχία που απολαμβάνουν όλα τα κράτη μέλη των Ηνωμένων Εθνών υπό τον Χάρτη του ΟΗΕ και η οποία προέρχεται Ε-Ξ-Ι-Σ-Ο-Υ από Ελληνοκύπριους και Τουρκοκύπριους» (παράγραφος 3 Συμφωνίας 11.2.14).

Α Φ Ι Ο Ν Ι Σ Μ Ε Ν O I  με κομματικές παραισθησιογόνες ουσίες οι κομματικοί του, οργανώνουν εθνοκάπηλες τελετές για να εκφωνεί διζωνικές κορόνες στη μνήμη του… Παλληκαρίδη! Βυθισμένοι μέχρι τα μαλλιά στις ψευδαισθήσεις τους, άλλοι, ποθαυμάζουν την «στρατηγική» του που θα… λύσει το Κυπριακό για να… επανεκκινήσει η οικονομία! Κι όλοι μαζί γονυπετώς, θα γυαλίζουν προσεχώς και τ’ άρβυλα του Αττίλα που αναμένει να καταστεί με την υπογραφή τους (και την ψήφο τους) ο νόμιμος πλέον συγκυρίαρχος ΕΦ’ ΟΛΗΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ… Ισοτίμως! Εξίσου! Και επί παντός. Της ΑΟΖ συμπεριλαμβανομένης….

ΕΡΩΤΗΣΗ

Αν δεν αναβαθμιστεί το τουρκικό κατοχικό Ψευδοκράτος του Αττίλα κι αν δεν υποβαθμιστεί ταυτόχρονα η Κυπριακή Δημοκρατία των Ελλήνων, (βαθμιαία αναγνώριση για το μεν, βαθμιαία από-αναγνώριση για τη δε) πώς αλλιώς αμφότερα θα γίνουν ΙΣΟΤΙΜΑ επί παντός συνιστώντα κράτη (κρατίδια, πολιτείες, ομοσπονδιακές μονάδες κ.ο.κ.) για να συστήσουν ΕΞΙΣΟΥ, ως συνιστώντα, ΙΣΟΤΙΜΩΣ συγκυρίαρχα, την «μία και μόνη κυριαρχία» της «Διζωνικής Επανένωσης» που προνοεί η Συμφωνία Αναστασιάδη – Έρογλου της 11.2.2014;

Α Π Ο Τ Ε Λ Ε Ι , πλέον, πικρή βεβαιότητα της πλειονότητας των πολιτών ότι: Η σχέση ανάμεσα στον πολιτικό και τον πολίτη, ένα κύριο περιεχόμενο έχει, την εξαπάτηση του δεύτερου από τον πρώτο. Και, ναι μεν, δεν αρμόζει η γενίκευση «όλοι στο ίδιο τσουβάλι», οι εξαιρέσεις όμως είναι προς επιβεβαίωση του κανόνα. Η κρατούσα κραταιώς κομματοκρατία, με τις ισχυρότερες κομματικές ηγεσίες της να εναλλάσσονται στην κυβέρνηση, στη βουλή και στους θεσμούς, πρώτιστο και διαρκή στόχο έχει την εξαπάτηση των πολιτών. Την διά ψευδών παραστάσεων υπεξαίρεση των ψήφων. Για την άνοδό της στην εξουσία. Και για τη διαρκή χειραγώγηση του πάντοτ’ ευκολοπίστευτου και πάντα προδομένου λαού. Εξ ου και η πατροπαράδοτη δημαγωγία, απέκτησε και ακριβοπληρωμένους, εξειδικευμένους επιστημονικά, μηχανισμούς «επικοινωνιολόγων». Έμμισθους διαμορφωτές – χειραγωγούς της Κοινής Γνώμης, μαγείρους των δημοσκοπήσεων και, προπάντων, σχεδιαστές – αρχιτέκτονες του «προφίλ»και του «ίμεϊτς» του εργοδότη τους πολιτικού, των εκφωνούμενων λόγων και δηλώσεων και πολιτικών κ.ά. επιλογών του…

Α Λ Λ ’  Η ΕΞΑΠΑΤΗΣΗ των πολιτών δεν περιορίζεται βέβαια στις προεκλογικές περιόδους. Έχει καταστεί η «1^η φύση» της Κομματοκρατίας. Επί παντός, καθάπασαν την πολιτική δραστηριότητα κι επί πάντα χρόνο. Και το Κυπριακό, ως το πρώτιστο εθνικό θέμα, είχε και έχει, βεβαίως, το μέγιστο μερτικό της: Εξαπάτηση, επιβολή πλαστών διλημμάτων, διαρκής εκφοβισμός και στυγνοί εκβιασμοί, είναι το περιεχόμενο της επί του Κυπριακού δημαγωγίας:

Ο Λ Ο Ι  ΑΥΤΟΙ, των οποίων η κομματική πολιτική της ΔΔΟ στο Κυπριακό, από το 1974 κι εντεύθεν, επέτρεψε, συνέδραμε, διευκόλυνε, υποβοήθησε, με πράξεις και παραλείψεις, στην παγίωση, εμπέδωση, ισχυροποίηση και μονιμοποίηση ΕΠΙ 40 ΧΡΟΝΙΑ των κατοχικών τετελεσμένων της Τουρκίας στην Κύπρο, ιδού κάθε φορά, σε κάθε επανάληψη της παγίδας των «διακοινοτικών» συνομιλιών, που εκβιάζουν τον λαό με «προειδοποιήσεις» ότι… θα παγιωθούν τα τετελεσμένα. Ότι…θα οριστικοποιηθεί η διχοτόμηση. Ότι…θα ξεπουληθούν οι ελληνικές περιουσίες. Ότι… θα περάσουν στα χέρια της Άγκυρας και τ/κ περιουσίες στις ελεύθερες περιοχές κ.λπ., κ.λπ.

Ο Λ Ο Ι  ΑΥΤΟΙ που πριν 10 χρόνια απέτυχαν να πείσουν τον λαό, στο δημοψήφισμα επί του Σχεδίου Ανάν, να νομιμοποιήσει διά της ψήφου του τα κατοχικά τετελεσμένα και την τουρκοποίηση των «δύο τρίτων» των περιουσιών, σήμερα ξανά τον εξαπατούν και τον εκβιάζουν ότι αν δεν το κάνει ο ίδιος θα… συμβεί «από μόνο του».

Π Ρ Ο Κ Ε Ι Τ Α Ι  για τους πολιτικούς οι οποίοι, προτού χρεοκοπήσουν την οικονομία και υπαγάγουν την Κύπρο υπό Τροϊκοκρατία, είχαν ήδη χρεοκοπήσει το Κυπριακό οδηγώντας το στα πρόθυρα της 3^ης Τουρκοκρατίας…

 ΕΡΩΤΗΣΗ

Τολμά άραγε η κραταιώς κρατούσα Πολιτική Απατεωνιά, κάθε φορά που θριαμβολογεί για την… επιτυχία της «μίας και μόνης κυριαρχίας» να λέει ολόκληρη την αλήθεια: ότι πρόκειται περί «μίας και μόνης κυριαρχίας ισοτίμως συγκυριαρχούμενης από τους Τούρκους, εφ’ ολοκλήρου της Κύπρου»; Η απόκρυψη του «ισοτίμως συγκυριαρχούμενης», συνιστά ή όχι, την διαπραττόμενη σκοπίμως, εκ προμελέτης και εκ προθέσεως εξαπάτηση;