Ένα σημείωμα βιβλιοκριτικής

Ε Ν Α  ΠΟΛΥ ενδιαφέρον και άξιο μελέτης βιβλίο 762 σελίδων, πολύμοχθης ιστορικής έρευνας σ’ εντυπωσιακό όγκο αρχειακών πηγών και βιβλιογραφίας, με αντικείμενο την τουρκική μειονότητα της Κύπρου, απ’ τη λήξη της Τουρκοκρατίας 1878 μέχρι τέλους και της Αγγλοκρατίας 1960, συνέγραψε ο κ. Σώτος Κτωρής, καταγόμενος απ’ την σκλαβωμένη Καρπασία, κάτοχος διδακτορικού τίτλου Τουρκικών & Μεσανατολικών σπουδών του Παν/μίου Κύπρου, το οποίο εκδόθηκε πρόσφατα στην Αθήνα απ’ τις εκδόσεις Παπαζήση και ήταν προγραμματισμένη για χθες βράδι η 1η παρουσίασή του στη Δημοσιογραφική Εστία της Λευκωσίας, με ομιλητές τους επιστήμονες κ.κ. Νιαζί Κιζίλγιουρεκ, Ξένια Κωνσταντίνου (του Π.Γ. του ΔηΣυ), Νικόλα Κυριάκου, Νίκο Τριμικλινιώτη, Βασίλη Πρωτοπαπά, με χαιρετισμό του πρυτάνεως Κων/νου Χριστοφίδη και συντονιστή τον δημοσιογράφο κ. Λοΐζο Αντωνίου.
Τ Ι Τ Λ Ο Σ  ΤΟΥ βιβλίου: «Τουρκοκύπριοι, από το περιθώριο στον συνεταιρισμό, 1923-1960». Συγκροτείται από τρία μέρη: (α) Οι παράγοντες που καθόρισαν το πλαίσιο των τ/κ διεκδικήσεων 1878-1946, (β) Η θεσμική συγκρότηση σε κοινότητα και η τουρκική εμπλοκή 1947-1954 και (γ) Η ριζοσπαστικοποίηση 1955-1960.
Π Α Ρ Α  ΤΟΝ αξιοθαύμαστο πλούτο του το βιβλίο, απότυχε, κατά τη γνώμη μας, να αναγνώσει επαρκώς και να αντιληφθεί τον ουσιωδέστερο πυρήνα της στρατηγικής του τουρκικού κράτους στο Κυπριακό, από το 1955 ως το 1960 και την αταλάντευτη έκτοτε επιμονή της Τουρκίας στην ίδια στρατηγική μέχρι σήμερα. Ο συγγραφέας, παρότι μελέτησε και Νιχάτ Ερίμ (Εκθέσεις 1956)  και Ισμαήλ Τάνσου (επιτελικό “Σχέδιο Επανάκτησης Κύπρου”) και Σπύρο Αθανασιάδη (για την ΤΜΤ), δεν μπόρεσε να «μπει» στην τουρκική στρατηγική νοοτροπία, τον σχεδιασμό και την πρακτική της εφαρμογή.
Ε Ν Τ Υ Π Ω Σ Η  προκαλεί λ.χ. πόσα πολλά και ουσιώδη αποσιώπησε κι απέκρυψε απ’ τα κείμενα του «εγκεφάλου» εκπόνησης του «Σχεδίου Επανάκτησης», του Γραφείου Ειδικού Πολέμου, του Γενικού Επιτελείου ταγματάρχη (τότε) Ισμαήλ Τάνσου, τα οποία αναφέρονται από το 1998 στο βιβλίο Αθανασιάδη για την ΤΜΤ, καταγράφονται στο βιβλίο του ίδιου του Τάνσου από το 2001 κι επιβεβαιώνονται κι από άλλες πηγές, με σημαντικότερη, το βιβλίο του στρατηγού Κεμάλ Γιαμάκ «Ίχνη που έμειναν στη σκιά κι εμείς που επισκιαστήκαμε» 2006, το οποίο δεν εντοπίσαμε στη βιβλιογραφία του. Για τους ενδιαφερόμενους μελετητές προτείνουμε, ως ένα πρόχειρο παράδειγμα αλληλοσυγκρουομένων: (α) όσα απ’ τον Τάνσου παραθέτει ο Αθανασιάδης, στις σελίδες 119επ. του βιβλίου του και όσα ο Κτωρής αναφέρει στις σελ. 709επ. του δικού του βιβλίου.
Τ Ο  ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ πάντως, κατά την άποψή μας, είναι ότι: Ο συγγραφέας δεν αντιλήφθηκε ότι το 1959, αποδεχόμενη η Τουρκία την ζυριχική Κυπριακή Δημοκρατία, προετοίμαζε ΗΔΗ την Τουρκανταρσία του 1963 – 64 και τους Τουρκοκύπριους ως την «στρατηγική μειονότητα – προγεφύρωμά» της για τον Αττίλα του 1974…
 
ΕΡΩΤΗΣΗ
Ώστε δεν έστειλε επιστολή ο κ. Αλ. Ντάουνερ στην Ε.Ε., ούτε ίμεϊλ, ούτε τηλεφωνήματα, ούτε διά ζώσης, ούτε με σήματα μορς ασυρματιστών, ή διά βραχιόνων προσκοπικά, ή με καπνό ερυθροδέρμων και άρα, λοιπόν, αυτεπαγγέλτως η καλή μας η Αρχή Ραδιοτηλεόρασης των αυτοβούλως κηδομένων της καλής φήμης του κ. Ντάουνερ, κάλλιστων κ.κ. Ανδρέα Πετρίδη και Επαμεινώνδα θα σπεύσουν άραγε να διατάξουν ανακρίσεις και να δικάσουν τα ΜΜΕ για όσα ψευδέστατα μετέδωσαν;

Συν 6,8 εκατομμύρια στα Κομματικά Ταμεία

Δ Ε Ν  ΑΝΑΜΕΝΕΤΑΙ, βεβαίως, οι ηγεσίες των κομμάτων, ν’ αποφασίσουν, από μόνες τους ότι φέτος δεν πρέπει να πάρουν τα 6,8 εκατομμύρια της Κρατικής Χορηγίας, αλλά θα μεριμνήσουν όπως η κυβέρνηση τα διανείμει στα φτωχότερα θύματα της αναξιότητας της Κομματοκρατίας τους , η οποία οδήγησε την χώρα στην οικονομική καταστροφή και πλήττει, κατά τρόπον απελπιστικό, τους τροφίμους των «Κοινωνικών Παντοπωλείων», τους προσφεύγοντες στα Συσσίτια της Εκκλησίας, τους αυξανόμενους άπορους μαθητές και τους εν απογνώσει φτωχότερους Συνταξιούχους…
Κ Α Θ Ε Ν Α Σ  «σάζει την πάνταν του». Και πρωτίστως η Ολιγαρχική Κομματική Ηγετοκρατία, που κατέχει την Εξουσία, Εκτελεστική και Νομοθετική: Μεριμνά και φροντίζει πρώτα για τη διαφύλαξη των εκατομμυριούχων κομματικών ταμείων της. Ώστε ο κομματικός μηχανισμός – βασικός πυρήνας αναπαραγωγής της Ολιγαρχίας – ν’ αρπάζει απ’ τους φορολογούμενους την ετήσια Κρατική Χορηγία των 6,8 εκατομμυρίων. Συν τους άδηλους άλλους πόρους. Περιλαμβανομένων και των «Συγκοινωνούντων Ταμείων» με κομματικές εταιρίες, με ποδοσφαιρικές ομάδες, με ημικρατικούς οργανισμούς, με τραπεζικές διαγραφές κομματικών χρεών, με μίζες, προμήθειες κ.ά. αφανείς «δωρεές»…
Μ Ο Λ Ι Σ  ΑΚΟΥΣΟΥΝ, δε, την εισήγηση για κατάργηση της Κρατικής Χορηγίας προς τα κόμματα;, αμέσως προφασίζονται ότι κινδυνεύει, δήθεν, η… δημοκρατία. Το είδος της «δημοκρατίας» που έχουν στα μυαλά τους (και στην τσέπη τους και στην αρχομανία τους) είναι βεβαίως η Κομματοκρατία: Έχουσα μονίμως υπό την κατοχή της την Ρεππάπλικ: Το πολιτικό σύστημα, το πολίτευμα και άπαντες τους θεσμούς του. Για να καταδυναστεύει και ν’ αρμέγει την κοινωνία. Το επιχείρημά τους είναι ότι για να λειτουργεί η «δημοκρατία» (τους), το ευρισκόμενο υπό Κομματική Κατοχή κράτος θα πρέπει να συνεχίσει ν’ αρπάζει από τις τσέπες των υπηκόων του τα 6,8 εκατομμύρια, υπέρ των ταμείων των «Κυττάρων» της «δημοκρατίας» τους. Και ταυτόχρονα να εξασφαλίζει το ανεξέλεγκτο αυτών των ταμείων…
Α Λ Λ Α  ΤΑ περιλάλητα «Κύτταρα της δημοκρατίας», η Κομματοκρατία – Ημετεροκρατία – Αναξιοκρατία – Κλεπτοκρατία, έχουσα ήδη οδηγήσει τον τόπο στη Χρεοκοπία. Έτσι απέδειξαν ότι δεν είναι παρά η Καρκινογόνος Κυτταρίτιδα σε βάρος και του δημοκρατικού πολιτεύματος και της κοινωνίας. Είναι, πλέον, καιρός να στοχαστούμε οι πολίτες ότι μια σωστή δημοκρατία μπορεί να λειτουργήσει, να προοδεύσει και ν’ ανθίσει ακόμα και χωρίς κόμματα. Προστατεύοντας συνάμα το δικαίωμα όσων θέλουν να έχουν κόμματα. Εξοπλίζοντας όμως, πλέον, το πολίτευμα, με θεσμούς θωράκισης απέναντι στην Κομματοκρατία.
 
ΕΡΩΤΗΣΗ
Δεν λέτε ευτυχώς που είν’ ακόμα ο τής Σημαδεμένης Τράπουλας αξιότιμος κύριος Αλ. Ντάουνερ και πετυχαίνει να ‘ναι όλοι εναντίον του; Και γελοιοποιούμενοι, μάλιστα, στους αυτο-εξευτελισμούς τους; Σκεφτήκατε αν τον αντικαθιστούσαν (μη κακόν) με κανένα ικανότερο και επιτύγχανε την έναρξη των διαπραγματεύσεων μετατροπής της Κύπρου σε Διζωνικό Συνεταιρισμό Δύο Συνιστώντων Στέιτς; Με τόσους ορκισμένους στην «εθνική αναγκαιότητα» – όπως την λένε – τής Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας;

Ας τρώγωμεν πέτρες…

Ας τρώγωμεν πέτρες…

Θ Υ Μ Η Θ Η Κ Ε το σύνθημα των παππούδων και των πατεράδων μας, γραμμένο με μπογιά σε τοίχο της Άλωνας, που απαθανάτισε με την φωτογραφική του μηχανή το 1953 ο Γιώργος Σεφέρης «ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΘΕΛΟΜΕΝ ΚΑΙ ΑΣ ΤΡΩΓΩΜΕΝ ΠΕΤΡΕΣ», την Κυριακή που εκφωνούσε, στη Λεμεσό, προεδρικόν λόγον στ’ αποκαλυπτήρια του Ηρώου Πεσόντων και Αγνοουμένων Εφέδρων Αξιωματικών, ο πρόεδρος Αναστασιάδης. Κατ’ ακρίβειαν μόνο το μισό θυμήθηκε, το «ας τρώγωμεν πέτρες». Δεν είπε, βέβαια, ΕΚΕΙ, πως «την… Διζωνική θέλουμε κι ας τρώμε πέτρες», παρ’ ότι προ μηνός ο ίδιος είχε ανακηρύξει τη Διζωνική «όχι πλέον οδυνηρό συμβιβασμό, αλλά εθνική αναγκαιότητα». Προφανώς δεν το γύριζε ΕΚΕΙ η γλώσσα του να επαναλάβει όρκους υποταγής στην τουρκική απαίτηση για Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία. Φοβόταν, ίσως, μήπως και το Μνημείο των Ηρώων διαλυθεί αίφνης σε εκσφενδονιζόμενες… πέτρες. Το εκφώνησε επειδή ως «κατακουρεμένοι» απ’ το Γιούρογκουπ τής δικής του υποταγής στο «εν κροτάφω πιστόλιον» του παρελθόντος Μαρτίου, τελούμεν υπό χρεοκοπίαν. Και θέλησε, διά του «ας τρώγωμεν πέτρες», να ειπεί ότι δεν θα… υποκύψομεν στο Κυπριακό οικονομικώς εκβιαζόμενοι…
Υ Ψ Ω Σ Ε ΕΠΙΣΗΣ τον τόνο της φωνής του, έσφιξε και το φρύδι του καθώς διακήρυσσε – εν Λεμεσώ πάντα – ενώπιον ημεδαπού ακροατηρίου, την «αγωνιστικότητα» της …μη αποδοχής «διαλόγου χάριν του διαλόγου». Και τις άλλες… παραινέσεις προς «Εκείνους» που «πρέπει να συνειδητοποιήσουν και να διαμηνύσουν και προς την Άγκυρα και προς τους Τουρκοκυπρίους ότι θα πρέπει επιτέλους κάποια τολμηρά βήματα να γίνουν έτσι ώστε να αποκατασταθεί η εμπιστοσύνη»…
Δ Ε Ν ΕΙΠΕ προς «Εκείνους» (στην ΕΕ & στον ΟΗΕ;) ότι θα πρέπει να πιέσουν και να εξαναγκάσουν την Τουρκία να τερματίσει την 39χρονη παράνομη στρατιωτική κατοχή των εδαφών της Κύπρου. Ούτε ζήτησε να την εξαναγκάσουν, επί ποινή διακοπής της ενταξιακής της πορείας, να συμμορφωθεί με την απόφαση της ΕΕ και ν’ αναγνωρίσει την Κυπριακή Δημοκρατία.
Α Λ Λ ’ ΟΜΩΣ, τον ίδιο υψωμένο τόνο της φωνής και το οιονδήποτε αίτημα προς τους όποιους «Εκείνους», ο κ. Αναστασιάδης, παρέλειψε επιμελώς να επιδείξει όταν ήταν ο ίδιος αυτοπροσώπως παρών, ενώπιον ενωπίω, με όλους «Εκείνους» και τους εκφώνησε την «μη μου άπτου» για την Τουρκία ομιλία του στην 68η σύνοδο της Γενικής Συνέλευσης των ΗΕ, την Πέμπτη 26η παρελθόντος Σεπτεμβρίου. Ούτε βέβαια και στην «πρόοδο» των ενταξιακών της Τουρκίας στην ΕΕ. Μόνο στους ενταύθα επιμνημόσυνους λόγους. Για τους οποίους, προφανώς, οι εδώ πρέσβεις «Εκείνων» στέλνουν σημειώματα προς τις κυβερνήσεις τους πως είναι για… «εσωτερική κατανάλωση».

ΕΡΩΤΗΣΗ
Αφού ούτε οι ηγεσίες της Κομματοκρατίας, ούτε τα πολιτικά τους γραφεία ή οι κεντρικές τους επιτροπές το αποφάσισαν, δεν είναι άραγε καιρός τα μέλη των Κομμάτων να κινητοποιηθούν και να απαιτήσουν όπως τα 6,8 εκατομμύρια της κρατικής χορηγίας που τα κόμματα αρπάζουν απ’ τις τσέπες των φορολογουμένων, να διατεθούν – μέχρι και το τελευταίο σεντ – στις στρατιές των Απόρων που η οικονομική πολιτική της Κομματοκρατίας (κυβερνηθείσα αντί να κυβερνήσει την Τραπεζοκρατία), τους κατέστησε Απόρους;

28η Οκτωβρίου Συλλογισμοί & Παραλληλισμοί

28η Οκτωβρίου Συλλογισμοί & Παραλληλισμοί

Η Τ Α Ν Ε ΚΑΙ τότε Δευτέρα η 28η Οκτ. 1940. Το ΟΧΙ του Ιωάννη Μεταξά στο ιταλικό τελεσίγραφο, πυροδότησε το μεγαλείο των Πανελλήνων που γράψαμε με αίμα το ανεξίτηλο στους αιώνες Έπος του Σαράντα. Την 1η νίκη της ελευθερίας εναντίον της φασιστικής και ναζιστικής δουλίας. Ο Μεταξάς μέχρι τις 27.10.1940 ήταν, από 4η Αυγ. 1936, ένας θλιβερός δικτατορίσκος, ενός παρηκμασμένου βασιλικού καθεστώτος τής αλληλο-εξουδετερωνόμενης αδιέξοδης Κομματοκρατίας. Υπήρξε απ’ το 1915 ένας εκ των πρωταγωνιστών του Εθνικού Διχασμού. Εκ των φανατικότερων του αντιβενιζελισμού. Καταστροφικότερο προϊόν του οποίου υπήρξε η Μικρασιατική μας Καταστροφή το 1922.
Τ Η Ν ΔΕΤΕΡΑ 28η Οκτ. 1940 με το ΟΧΙ του, ο θλιβερός δικτατορίσκος αναδείχθηκε στα μάτια και στην ψυχή των πανελλήνων ένας Γίγαντας του έθνους («εθνικός κυβερνήτης»). Υπό την ηγεσία του οποίου έσπευδαν να αγωνιστούν ακόμη και οι απηνώς διωκόμενοι απ’ το δικτατορικό του καθεστώς αντιφρονούντες. Στα «υπέρ του» υπήρξε η προηγηθείσα γιγαντιαία σιωπηλή πολεμική προετοιμασία, με την επιδέξια πρωτοφανή οργάνωση, εκπαίδευση κι εξοπλισμό των μονάδων της εφεδρείας, που συνέτριψαν τις ιταλικές μεραρχίες εισβολής και μπήκαν απελευθερωτές στη βόρειο Ήπειρο. Ο ίδιος ο Μεταξάς, στις 30 Οκτ. 1940, στην απόρρητη «ανακοίνωσή» του προς «τους ιδιοκτήτας και αρχισυντάκτας του Αθηναϊκού Τύπου εις το Γενικόν Στρατηγείον» ομολογούσε ότι «μετά την άδικον επίθεσιν της Ιταλίας, η πολιτική την οποίαν ακολουθώ είναι η πολιτική του αειμνήστου Βενιζέλου». Πρόλαβε να πεθάνει, 29.1.1941, με τις δάφνες της νίκης και της δόξας…
Τ Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟ μεγαλείο της αρραγούς εθνικής ομοψυχίας, που κατηύγασε την υπέρλαμπρη νίκη του 1940-41, διερράγη και καταθρυμματίστηκε, υποτροπιάζοντας στον απαίσιο αιματηρό εμφύλιο διχασμό (κουβαλώντας τα προ της 28ης Οκτ. 1940 κομματικά «χρέη»), απ’ το 1943 κιόλας. Φαλκιδεύοντας με αίμα Ελλήνων από Έλληνες, την ένοπλη Εθνική Αντίσταση στην γερμανο-ιταλο-βουλγαρο-κατεχόμενη πατρίδα:
Π Ρ Ο Ε Ο Ρ Τ Ι Α του φρικτού Εμφυλίου Πολέμου 1946-49. Με τα ίδια πάντα αίτια, αρχομανίας, φατριασμού κι έριδος, σαν εκείνα που περιγράφει για τα «Κερκυραϊκά» του 427π.Χ. στο Γ-82 του ο Θουκυδίδης. Κι εξιστορεί για τους εμφυλίους κατά τη διάρκεια της Επανάστασής μας του 1821 ο Μακρυγιάννης.
Χ Ω Ρ Α Ν Ε , ΑΡΑΓΕ, για στοχασμούς, κάποιοι παραλληλισμοί; Π.χ.:
– «Διζωνικός» υπήρξε απ’ το 1977 ο αείμνηστος Τάσσος. Το 2004, όμως, αντέταξε το υπερήφανο ΟΧΙ στο Διζωνικό τελεσίγραφο του Σχεδίου Ανάν.
– Και δεν ξέρεις ποιοι απ’ τους τότε «Ανανιστές» θα ομολογήσουν κάποια στιγμή «ακολουθώ την πολιτική του αειμνήστου Τάσσου».
– Την παραγωγή όμως και αναπαραγωγή εμφυλίου κομματικού μίσους, πώς άραγε θα την αποτρέψουν οι πολίτες του «δυστυχισμένε μου λαέ καλέ κι ηγαπημένε, πάντοτ’ ευκολοπίστευτε και πάντα προδομένε»;
– Την παρηκμασμένη και ξηλωμένη Αμυντική Θωράκιση ως πόσο ακόμη θα την εμπιστεύεται ο λαός στους δημαγωγούς καταστροφείς της;

Είκοσι τρεις προς Σαμαρά

Κ Ρ Ο Υ Ε Ι  ΚΩΔΩΝΑ κινδύνου για το Κυπριακό και τ’ άλλα μείζονα εθνικά θέματα εξωτερικής πολιτικής, η επιστολή 23 πρώην πρέσβεων προς τον πρωθυπουργό του ελλα-δικού μας κράτους Αντώνη Σαμαρά. Δεν περιορίζονται, πλέον, σε μια επιστολή. Με το σχήμα «Διπλωματικός Κύκλος», προετοιμάζουν εκδήλωση, για το βράδι της 13ης Νοεμβρίου, στο εντευκτήριο «Κ. Παλαμάς» του πανεπιστημίου Αθηνών, με τίτλο «Προβληματισμοί για τα εθνικά μας θέματα». Ομιλητές θα είναι οι Ιω. Κοραντής πρώην πρέσβυς της Ελλάδος στην Τουρκία και μετέπειτα διοικητής της ΕΥΠ, Ελ. Καραγιάννης, π. πρέσβυς στο Βελιγράδι ( 1ος διαπραγματευτής επί διμερούς επιπέδου με την ΠΓΔΜ), Κων. Πολίτης, π. πρέσβυς στην Αλβανία, Ευθ. Στοφορόπουλος, π. πρέσβυς στην Κύπρο, ενώ την εκδήλωση θα συντονίσει ο Εμ. Μεγαλοκονόμος, πρώην αναπληρωτής γ.γρ. του υπουργείου Εξωτερικών.
Σ Τ Η Ν  ΕΠΙΣΤΟΛΗ προς Σαμαρά, οι Εικοσιτρείς αναφέρουν ότι, «οι υπογράφοντες, έχοντας υπηρετήσει επί δεκαετίες τα εθνικά μας θέματα, δικαιώματα και συμφέροντα, δεν παύουμε να ανησυχούμε μήπως η σημερινή οικονομική συγκυρία τα πλήξει τελικά, εν όλω ή εν μέρει, ανεπανόρθωτα. Πιστεύουμε δηλαδή ότι η σοβαρή οικονομική κρίση, στην διαχείριση της οποίας έχουν εστιαστεί οι προσπάθειες της ελληνικής Κυβερνήσεως, η προσοχή των κομμάτων της αντιπολιτεύσεως και οι ανησυχίες της κοινής γνώμης, δεν θα πρέπει κατ’ ουδένα τρόπον να θέσουν σε δεύτερη μοίρα την αντιμετώπιση των εθνικών μας θεμάτων. Για τον λόγο αυτό επιτρέψτε μας να σας εκθέσουμε τις σκέψεις μας στα κατωτέρω τέσσερα βασικά προβλήματα [(Α) Ελληνοτουρκικές σχέσεις, (Β) Σκοπιανό, (Γ) Ελληνοαλβανικές σχέσεις, (Δ) Κυπριακό] σε μιά ειλικρινή προσπάθεια να συμβάλουμε στον κοινό προβληματισμό, χωρίς ασφαλώς να αμφισβητείται η αρμοδιότητα της Κυβερνήσεως να διαμορφώνει την εξωτερική πολιτική».
Γ Ι Α  ΤΟ ΚΥΠΡΙΑΚΟ η επιστολή αναφέρει και τα εξής: «40 έτη, η Ελλάδα, στο όνομα ενός ψευδώνυμου ρεαλισμού, δεν αντιτάχθηκε επαρκώς στα διαρκή διεθνή εγκλήματα που διαπράττονται στη μεγαλόνησο […] Στην πραγματικότητα οι «διαπραγματεύσεις» διεξάγονται με το πιστόλι του «Αττίλα» στον κρόταφο των Ελληνοκυπρίων που αντιμετωπίζουν την απαίτηση της Τουρκίας να την διευκολύνουν στην επίτευξη του τελικού της στόχου: υπαγωγής ολόκληρης της Κύπρου στον έλεγχό της. Οι Ελληνοκύπριοι συνομιλούν με αχυρανθρώπους της Άγκυρας, που ούτε τυπικά δεν εκπροσωπούν τους Τουρκοκυπρίους, αφού η πλειοψηφία στα κατεχόμενα αποτελείται από εποίκους. Έτσι η Κύπρος βρίσκεται σήμερα μπροστά σε τρεις, εξ’ ίσου απαράδεκτες, εναλλακτικές προοπτικές διχοτόμησης: (α) Εφαρμογή κάποιας παραλλαγής του σχεδίου «Ανάν», (β) προϊούσα περαιτέρω παγίωση των υφισταμένων πραγματικών συνθηκών, (γ) διεθνής αναγνώριση του ψευδοκράτους. Και στις τρεις περιπτώσεις η Τουρκία θα χρησιμοποιεί το βόρειο τμήμα ως εφαλτήριο για ευρύτερη επέκτασή της».
Τ Ο  ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ της επιστολής των 23 θα πρέπει να ταρακουνήσει και τους διακριθέντες κατά το παρελθόν, εδώ «Αναν-ιστές», νυν κατοικο[εν]εδρεύοντες στο Προεδρικό της Λευκωσίας και στο πλησίον υπουργείο Εξωτερικών…

Απ’ την Πίνδο του ’40 στο Ρίμινι του 1944…

Α Π Ο Σ Π Α Σ Μ Α  Ημερησίας Διαταγής, 1ου Ορεινού Τάγματος  3ης Ελληνικής Ορεινής Ταξιαρχίας [Ρίμινι] 28ηςΣεπτεμβρίου 1944: «Τους κάτωθι αξιωματικούς 1ου Τάγματος προτείνω προς απονομήν ηθικών αμοιβών ως ακολούθως, ως διακριθέντες κατά τας επιχειρήσεις του Τάγματος τής 26ης, 27ης και 28ης Σ/βρίου ε.έ. […] 34: Ανθυπίατρος Γεωργιάδης Μενέλαος. Μετέσχε των επιθέσεων του Τάγματος προς ΜΠΕΛΑΡΙΑ και ποταμόν ΡΟΥΒΙΚΩΝΑ, Βορείου Ιταλίας, ως ιατρός του Τάγματος, καθ’ άς επεδείξατο θάρρος και θαυμαστήν αυτοθυσίαν περιποιούμενος τους τραυματίας της μάχης μετά στοργής και ενδιαφέροντος, σώσας την ζωήν πολλών μαχητών διά της ταχυτάτης ενεργείας του προς επίδεσιν και διακομιδήν, προκαλέσας την εκτίμησιν των συμμαχητών, μη φεισθής δε κόπων εις τρόπον υπερβαίνοντα το καλώς εννοούμενον καθήκον. Δι’ ό επαινών τούτον και προτείνω διά δευτέραν ήδη φοράν όπως του απονεμηθή ο πολεμικός Σταυρός Β΄ Τάξεως». Ο Διοικητής του Τάγματος Καραβίας Ιωάννης Αντισυνταγματάρχης Πεζικού.
Τ Ο  ΑΝΤΙΓΡΑΨΑΜΕ απ’ το δακτυλογραφημένο πρωτότυπο του συγκλονιστικού Πολεμικού Ημερολογίου 1939-1945 τού εθελοντή ανθυπίατρου Μενέλαου Π. Γεωργιάδη από την Πάφο, ιατρού στην ένδοξη ελληνική Ταξιαρχία Ρίμινι. Το κατέχει, ως πολυτιμότατο φυλακτό, ο εγγονός του, με το ίδιο ακριβώς όνομα. Και προετοιμάζεται να το μοιραστεί με όλους, σε μια πληρέστατα τεκμηριωμένη έκδοση, σπουδαιότατης ιστορικής σημασίας. Την Δευτέρα, στην ένδοξη του έθνους επέτειο τής 28ης Οκτωβρίου 1940, η «Σημερινή» θα δημοσιεύσει ένα άκρως ενδιαφέρον άρθρο και αφιέρωμα στο εν λόγω Πολεμικό Ημερολόγιο.
Σ Τ Ε Κ Ο Μ Α Σ Τ Ε  σήμερα στο όνομα του Διοικητή που πρότεινε την παρασημοφόρηση του Πάφιου ανθυπίατρου. Συγκλονιστήκαμε μόλις το διαβάσαμε: Ιωάννης Καραβίας. Το είχαμε σημειωμένο στις πρώτες – πρώτες μέρες της δόξας, γραμμένο στο βιβλίο του Άγγελου Τερζάκη «Ελληνική Εποποιΐα 1940 – 1941». Ταγματάρχης τότε ο Καραβίας, στο «Απόσπασμα της Πίνδου», 28 Οκτ. 1940, μ’ επικεφαλής τον ηρωικό Συνταγματάρχη Κωνσταντίνο Δαβάκη, του γνωστότατου εμβατηρίου: «Εις την Πίνδο τραγουδούνε του Δαβάκη τ’ άξια παλικάρια κι όλο δόξες αντηχούνε τ’ άλλα τα βουνά. Την Ελλάδα μας υμνούνε και τ’ αντρειωμένα της βλαστάρια που τον κάθε εχθρό νικούνε σαν παντοτινά»…
Ο  ΚΑΡΑΒΙΑΣ είχε αναλάβει τη διοίκηση στην Πίνδο, 3 Νοεμ. 1940, μετά τον τραυματισμό του Δαβάκη κατά την αντεπίθεση εναντίον των Ιταλών εισβολέων τής Μεραρχίας αλπινιστών «Τζούλια». Στο Τάγμα του Καραβία ανήκε κι ο 1οςΝεκρός Αξιωματικός που θυσιάστηκε 1η Νοεμβρίου 1940 μαχόμενος επικεφαλής του λόχου του για την ανακατάληψη του υψώματος της Τσούκας: Ο 29χρονος Υπολοχαγός Αλέξανδρος Διάκος απ’ την Χάλκη της Δωδεκανήσου μας. Πληκτρολογήστε τα ονόματά Τους στο διαδίκτυο, να δείτε πόσο μεγαλείο και τι σκυτάλη μας έχουν κληροδοτήσει.

Το ένοπλο ΟΧΙ του Σαράντα…

Ε Ι Δ Ι Κ Α  ΑΠΕΥΘΥΝΟΜΕΝΑ και στους νυν κυβερνώντες Καταστροφείς τής Άμυνας (τής εξαγγελθείσας από 18.10.2013 «ριζικής μείωσης στρατιωτικών μονάδων, εφεδρείας και θητείας»), όσα έγραφε η στήλη 28η Οκτ. 2007: «Όταν η λαίλαπα τού αήττητου ακόμη Ναζισμού & Φασισμού είχε κατακτήσει αστραπιαία, τη μια μετά την άλλη, τις χώρες της Ευρώπης, το ΟΧΙ του Μεταξά και το μεγαλείο της ελληνικής Ψυχής, προκάλεσε στον Άξονα την 1η επονείδιστη ήττα. Στο Έπος του Σαράντα. Η ελληνική Ψυχή, υπό την ηγεσία ενός απεχθούς μέχρι τις 27.10.1940 δικτατορίσκου κι η συστράτευση ακόμα και των θυμάτων της δικτατορίας του, ξετινάχθηκε για να συντρίψει τις σιδηρόφρακτες μεραρχίες των εισβολέων, κυνηγώντας τους ως τους Αγίους Σαράντα, τ’ Αργυρόκαστρο και το Τεπελένι. “Στον πόλεμο αυτόν, που τον διευθύνει η Κυβέρνηση Μεταξά όλοι πρέπει να δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις, δίχως καμιά επιφύλαξη”, καλούσε τους διωκόμενους κομμουνιστές, 31.10.1940 ο ηγέτης του Κ.Κ.Ε. Νίκος Ζαχαριάδης.
Ο Μ Ω Σ  ΓΙΑ ν’ αποδώσει στην πράξη και στα πεδία των μαχών, τα έμπρακτα αποτελέσματα του μεγαλείου της η ελληνική Ψυχή, προϋπήρξε μια πολύχρονη, συστηματική, γιγαντιαία και επιδέξια προετοιμασία του Ελληνικού Στρατού: 18 χρόνια μετά από την ατιμωτική ήττα της Μικρασιατικής Καταστροφής, ο εξοπλισμός, η οργάνωση, η πειθαρχία, η εκπαίδευση, οι ασκήσεις, το σύστημα επιστράτευσης, διοικητικής μέριμνας κι η αξιοσύνη των αξιωματικών, απ’ τους ανθυπολοχαγούς των διμοιριών μέχρι τους στρατηγούς των μεραρχιών, έδωσαν στην Ψυχή, τον αναγκαίο νου, τα μπράτσα, τα εφόδια και τα πόδια, για να μετατρέψει το ΟΧΙ, πρώτα σε αποτελεσματική άμυνα κι ευθύς αμέσως στη θυελλώδη νικηφόρα αντεπίθεση του «ΑΕΡΑ»! Αφήνοντας άναυδη την οικουμένη!
Ε Τ Σ Ι  ΛΟΙΠΟΝ : “Τα περισσότερα χρήματα, 1923-1935, διατέθηκαν για την ανασυγκρότηση του στρατού. Αγοράστηκαν 478 πυροβόλα μάχης των 75, 85, 105 και 155χιλ., 6.000 οπλοπολυβόλα Χότσκις και 125.000 τυφέκια κι αραβίδες Μάνλιχερ. Απ’ το 1936 διατέθηκαν σημαντικά ποσά για προμήθεια πολύ μεγαλύτερης ποσότητας φορητού οπλισμού και βαρέων όπλων. Μέχρι τις αρχές του 1940, κάθε Σύνταγμα Πεζικού, στην εμπόλεμη σύνθεση του, είχε: 2.628 τυφέκια, 108 οπλοπολυβόλα, 36 πολυβόλα,108 βομβιδοβόλα, 4 όλμους 81χιλ. και 2 πυροβόλα 65χιλ. Από το 1936 άρχισε η μετεκπαίδευση των εφέδρων αξιωματικών διάρκειας 45 ημερών. Επίσης διεξήγοντο ετήσιες ΤΑΜΣ σε κάθε μεραρχία επί 15μερο”.
Ε Λ Α Χ Ι Σ Τ Α  ενδεικτικά στοιχεία, αυτά, για να φανεί πώς την ατιμωτική ΗΤΤΑ του 1922, ακολούθησε η περίλαμπρη ΝΙΚΗ του 1940. Και πώς το ΟΧΙ των πανελλήνων, από μυριόστομη φραστική απάντηση της πανάρχαιας ελληνικής αξιοπρέπειας, έγινε ΕΝΟΠΛΗ ΠΡΑΞΗ του μεγαλείου της ελληνικής Ψυχής. Απ’ την Πίνδο ως το Τεπελένι, όπου θυσιάστηκαν μαχόμενοι κι οι Κύπριοι τελειόφοιτοι της ιατρικής, εθελοντές πολεμιστές τυφεκιοφόροι, Λουκής Λιασίδης και Βαρνάβας Σιερίφης του 39 Συντάγματος Ευζώνων Μεσολογγίου!..
 
ΕΡΩΤΗΣΗ 
Με τα 6,8 εκατομμύρια κρατική χορηγία στα κομματικά ταμεία και με τα χρυσά μισθολόγια των υψηλών λιμουζινάτων αξιωματούχων του κράτους με τις αυξανόμενες κουστωδίες Προεδρικού, Υπουργείων και… Υφυπουργείων, υλοποιείται, άραγε η «δέσμευση» της Κομματοκρατίας για… κοινωνική αλληλεγγύη προς τις χιλιάδες των ανέργων, απόρων, τροφίμων των «Κοινωνικών Παντοπωλείων» και των εκκλησιαστικών συσσιτίων, θυμάτων της ανικανότητας οικονομικής πολιτικής τών πρώην και νυν κυβερνώντων και νομοθετούντων Κομματαρχών;

Αξ. κ. Πρόεδρον ΔηΣυ, ενταύθα.

Α Ξ Ι Ο Τ Ι Μ Ε  κύριε Αβέρωφ Νεοφύτου. Πρόεδρε του κυβερνώντος κόμματος ΔηΣυ. Αναγνώσαμε χθες στην 3η σελίδα του «Φιλελευθέρου» την καταγγελία που δημοσίευσε ο διευθυντής σύνταξης της εφημερίδας κ. Άριστος Μιχαηλίδης, για τις υπόγειες κατινιές και ποταπότητες στις οποίες προέβη ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος του κόμματός σας, κ. Νίκος Τορναρίτης, ακόμα και προς… την σύζυγο του εκδότη της εφημερίδας, σε βάρος του συγκεκριμένου δημοσιογράφου, απ’ αφορμή επικριτικό άρθρο του κ. Μιχαηλίδη για τα όσα περί Κερύνειας και Κερυνειωτών περιφέρει από τηλεοράσεως σε τηλεόραση, από ραδιοφώνου σε ραδιόφωνο, από εφημερίδος σ’ εφημερίδα κι από Facebook σε… όπου κάτσει και σταθεί, πρωί, μεσημέρι, βράδι, εσχάτως, ο εν λόγω επικεφαλής των βουλευτών σας.
Ε Μ Ε Ι Σ  ΝΙΩΣΑΜΕ αηδία. Εσείς πρέπει – φανταζόμαστε – να νιώθετε ντροπή. Οι δε, πολίτες, ψηφοφόροι του ΔηΣυ, εξευτελισμό. Για την υποστάθμη και την κατάντια. Για τον ευτελισμό της «πολιτικής» κοτζάμ Κοινοβουλευτικού Εκπροσώπου. Και δη κυβερνώντος κόμματος. Που, βεβαίως, δεν είναι πια πολιτική, αλλά κάτι άλλο. Πράγμα που εξηγεί πόσο δικαίως, όλο και περισσότεροι πολίτες, απαξιώνουν κι απεχθάνονται τους «πολιτικούς» και τα κόμματα, ώστε μαζί με τα ξερά να καίγονται και τα χλωρά. Επί δικαίων και αδίκων, ομαδόν κι αδιακρίτως…
Γ Ν Ω Ρ Ι Ζ Ε Τ Ε  εκ των έσω, στο συνάφι των πολιτικών και «πολιτικών» ένθα διάγετε, ότι: Αυτή η συμπεριφορά δεν είναι μοναδική  του συγκεκριμένου συναδέλφου σας. Την μετέρχονται κι άλλοι. Αναδείχθηκε όμως αυτή, επειδή ορθώς επιτέλους «ξέσπασε» δημοσίως κι ενυπογράφως ο διευθυντής σύνταξης του «Φ». Πράγμα για το οποίο, είναι βέβαιο, τον ευγνωμονούν πλείονες δημοσιογράφοι απ’ όλα τα Μέσα Συλλογικής Ενημέρωσης, θύματα όμοιων συμπεριφορών εκ του συναφιού σας. Αν κάποια στιγμή τα γράψουν σε βιβλίο, θα είναι ογκωδέστατο. Και ουκ ολίγοι θα ψάχνουν τρύπα να κρυφτούν.
Γ Ν Ω Ρ Ι Ζ Ο Υ Μ Ε  εκ των έξω ότι, το δημαγωγείν, η δόλια, σκόπιμη και συστηματική εξαπάτηση των πολιτών, είναι η κύρια και πρωταρχική «φύση» της πλειονότητας των επικεφαλής της Ολιγαρχικής Κομματικής Ηγετοκρατίας. Γι’ αυτό, άλλωστε, οι «επικοινωνιολόγοι» σας, αναδείχθηκαν η πρωτεύουσα και πλέον πολυδάπανη ανάγκη της Κομματοκρατίας: Αφαιμάσσουσα το μεγαλύτερο κονδύλι από τα 6,8 εκατομμύρια του δημόσιου ταμείου, που με νόμο [των κομμάτων σας] αρπάζετε απ’ τις τσέπες των φορολογουμένων και εξαπατώμενων πολιτών, ως κρατική χορηγία προς τα Κόμματα…
Τ Ω Ρ Α , ΟΜΩΣ, έχετε εκτεθεί. Οι περί «πολιτικού ήθους» και «ηθικής» και «σεβασμού» και «κύρους» όρκοι σας, χρειάζεται να δείξουν στους πολίτες, ποίον άραγε δημόσιο κολασμό θ’ αποφασίσει το υπό την αρχηγία σας κυβερνών κόμμα, για τη συγκεκριμένη συμπεριφορά του ομαδάρχη των βουλευτών σας;
 
 
ΕΡΩΤΗΣΗ 
Ο εξαγγείλας την παρελθούσα Παρασκευή την «ριζική μείωση στρατιωτικών μονάδων και εφεδρείας», υπουργός [καταστροφής της] Άμυνας, που – χωρίς να αισχύνεται – θα εκφωνήσει και… πανηγυρικό για την 28η Οκτωβρίου 1940 στην ατυχέστατη ΕΝΑΔ, θα πει, άραγε, στους δυστυχείς ακροατές του, ΜΕ ΑΡΙΘΜΟΥΣ, πόσο τοις εκατόν των Γιγάντων του 1940-41 στο Απόσπασμα Πίνδου του εξ Εφέδρων Συνταγματάρχη Δαβάκη, στην 8η Μεραρχία Ηπείρου του Κατσιμήτρου – μέχρι και στο 39ο Σύνταγμα Ευζώνων με την πλειονότητα των Κυπρίων φοιτητών Εθελοντών Πολεμιστών – ήσαν οι Έφεδροι και πόσο τοις εκατόν ο «μικρός ευέλικτος και ημιεπαγγελματικός στρατός» που κανοναρχεί;

Υπουργείο Καταστροφής της Άμυνας (3)

Π Ε Ι Σ Τ Ι Κ Η  Αμυντική Θωράκιση, συνώνυμο της Αποτελεσματικής Αποτροπής, είν’ εκείνη που έχει την ικανότητα να πείθει τον εχθρό ότι: Η όποια επιθετική του ενέργεια, πιθανόν να του προκαλέσει πολύ μεγαλύτερο κόστος απ’ τα κέρδη που στοχεύει να επιτύχει επιτιθέμενος. Αυτή υπήρξε η θεμελιακή βάση για την οικοδόμηση και – με χίλια μύρια ζόρια, παρανοϊκούς κομματικούς δισταγμούς και απροθυμίες Ηττημένων Μυαλών – για την ανάπτυξη της Αμυντικής Θωράκισης στις ελεύθερες περιοχές της Κύπρου, απέναντι στην υπεροπλία και πολεμική ετοιμότητα των τουρκικών στρατευμάτων κατοχής…
Γ Ι Α  ΝΑ ΞΕΡΕΙ λοιπόν ο Αττίλας ότι θα πληρώσει δυσανάλογο τίμημα αν επιτεθεί, κρίθηκε ε-πι-βε-βλη-μέ-νη η ανάπτυξη μορφών Παλλαϊκής Άμυνας. Ενός εν δυνάμει Ένοπλου Λαού. Έτσι ώστε να ΠΕΙΘΕΤΑΙ ο εχθρός ότι, σ’ όλο το μήκος της Γραμμής Αττίλα, σε κάθε κατοικημένο τόπο, στα πρόσω και στα μετόπισθεν και σε κάθε ακτή, θα βρει επιτόπου, καταλλήλως εξοπλισμένες, οργανωμένες και καλά εκπαιδευμένες, όλες τις ένοπλες ηλικίες, σε «χρόνο μηδέν» να βάλλουν μ’ ευψυχία κι ευστοχία τα πυρά τους κατά των στρατευμάτων του…
Τ Ρ Α Γ Ι Κ Α  ΠΡΟΔΟΜΕΝΟΣ και φρικτά εγκαταλελειμμένος προς σφαγήν στις προδομένες κι αφύλακτες κυπριακές Θερμοπύλες του 1974, ο κυπριακός Ελληνισμός, αντιλήφθηκε κι ενστερνίστηκε στην πράξη το σοφό λατινικό αξίωμα si vispacempara bellum” = “Αν θέλεις ειρήνη, ετοιμάζου για πόλεμο”, ώστε να το ξέρει και ν’ ΑΠΟΤΡΕΠΕΤΑΙ ο εχθρός. Γι’ αυτό και πρόθυμα, όλες οι Ένοπλες Ηλικίες – α μ ι σ θ ί – έσπευδαν να καταταγούν, να οργανωθούν, να εξοπλιστούν και να εκπαιδεύονται, χρόνια και χρόνια, αμέτρητες «εργατοώρες» στις μονάδες της Εφεδρείας και της Εθνοφυλακής, προσφέροντας επιπλέον, αγόγγυστα απ’ τα εισοδήματά τους και στο Ταμείο Αμυντικής Θωράκισης για τους εξοπλισμούς της ΕΦ…
Μ Ο Ν Ο , ΦΕΥ, καταστροφικό μειονέκτημα του λαού, οι ανεπαρκείς, ανίκανοι κι ανάξιοι «ηγέτες», που η δόλια Κομματοκρατία των  ε μ μ ί σ θ ω ν , συστηματικά τον ξεγελά κι ανεβάζει στην εξουσία. Τώρα, ξανά, όπως συχνάκις την τελευταία 10ετία, οι δόλιοι καταστροφείς της Αμυντικής Θωράκισης, με τις κοροϊδίες περί δήθεν «μικρού ευέλικτου, σύγχρονου, ημιεπαγγελματικού στρατού» κι άλλα φύκια για κορδέλες, εξαπατούν τον λαό. Για να τους χειροκροτεί κιόλας που σχεδιάζουν την «ριζική μείωση στρατιωτικών μονάδων και της εφεδρείας, αλλά και μείωση της στρατιωτικής θητείας», όπως εξήγγειλε την Παρασκευή ο νυν Υπουργός [καταστροφής της] Άμυνας. Όστις, για το… «image» του, φροντίζει όποιους βρει, να τον προσκαλούν και στις εκδηλώσεις τους ως «τιμώμενο πρόσωπο» προκειμένου να εκφωνεί τα δημαγωγικά του λογύδρια…
 
ΕΡΩΤΗΣΗ 
Γιατί, άραγε, δεν το γυρίζει η γλώσσα τού νυν ΔηΚοϊκού (του «Επίσημου ΔηΚο») Υπουργού [κ.τ.] Άμυνας να δηλώσει την «Επανασύσταση του Δόγματος του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου με την Ελλάδα που η αξιοποίηση της ΑΟΖ των δύο χωρών, την καθιστά σήμερα πιο αναγκαία από ποτέ», το οποίο ζητά, γραπτώς μάλιστα, στην 6η σελίδα του 22σέλιδου «Πολιτικού Προγράμματος 2014 – 2016», ο πρόεδρος Ομάδων Μελετών ΔηΚο; Κι από πότε το [όποιο] ΔηΚο [της όποιας Καρέκλας] αναίρεσε την ανέκαθεν εναντίωσή του στη μείωση της θητείας;

Υπουργείο Καταστροφής της Άμυνας (2)

Ο Υ Δ Ο Λ Ω Σ  ΤΥΧΑΙΑ βρίσκεται στο ζενίθ η απαξίωση των πολιτικών από τους πολίτες. Και στο ναδίρ η αξιοπιστία κομμάτων & θεσμών. Η πολιτική αποτελεί, για την πλειονότητα, συνώνυμο πλέον της μπαγαποντιάς.Ιδιαίτερα η πολιτική στον τομέα της Άμυνας, μια διαρκής α-πα-τε-ω-νιά. Έχουσα ήδη από πολλού καταστρέψει, όχι μόνο το επίπεδο ανάπτυξης στο οποίο είχε φτάσει η παλλαϊκή Αμυντική Θωράκιση μέχρι το 2001 (έτος που κατήργησαν το Δόγμα του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου Ελλάδας – Κύπρου), καταστρέφει, συνάμα, συστηματικά, κάθε απομεινάρι ικμάδας του φρονήματος του λαού. Της εμπιστοσύνης του στις ένοπλες δυνατότητες αντίστασής του. Και την αυτοπεποίθηση ασφάλειας του λαού, απέναντι στην τουρκική απειλή…
Ε Ξ Α Γ Γ Ε Λ Λ Ε Ι , λ.χ., η εκάστοτε κυβερνώσα Πολιτική Απατεωνιά, μέτρα, δήθεν, για την πάταξη της φυγοστρατίας. Αλλά ποιος άλλος, εκτός απ’ την ίδια, καλλιέργησε το εύφορο έδαφος αύξησης της φυγοστρατίας; Δεν ήταν η Πολιτική Απατεωνιά εκείνη που για δημαγωγικούς, ψηφοθηρικούς λόγους εξαπάτησης των πολιτών, ξεφούρνισε απ’ το 2005 την «ρουκέτα» της 14μηνης θητείας; Κι η άλλη μισή Απατεωνιά, την 19μηνη; Μετρήστε, έκτοτε, πόσο αυτή επενέργησε και συνέβαλε στην αύξηση της φυγοστρατίας. Κι αυτό είναι το ελάχιστο απ’ τα «επιτεύγματά» της…
Μ Ε  ΔΟΛΙΩΣ ψευδέστατες βαρύγδουπες εξαγγελίες περί δήθεν αναδιοργάνωσης, αναβάθμισης κι εκσυγχρονισμού της ΕΦ, εξαγγελίες, οι οποίες, στη διαδρομή του χρόνου, αποδειχθήκαν ότι δεν ήταν παρά μόνο απάτες, κατέστρεψαν έτι περαιτέρω την ΕΦ, οδηγώντας την στον Όλεθρο της 11ης Ιουλίου 2011 στο Μαρί, με τις 13 Ανθρωποκτονίες, την ανατίναξη της μοναδικής Ναυτικής Βάσης της ΕΦ και την καταστροφή του ηλεκτροπαραγωγού σταθμού της χώρας. Σε τέτοια κατάντια οδήγησε ο «εκσυγχρονισμός» και η «αναβάθμιση» της τότε κυβερνώσας Πολιτικής Απατεωνιάς. Θυμηθείτε και τις πομπώδεις δηλώσεις «να προικίσει» την ΕΦ που έκανε προεκλογικά, παρακολουθώντας, απ’ το παρατηρητήριο των επισήμων, τον «Νικηφόρο» 2007, ο τότε Πρόεδρος της Βουλής, ΓΓ του ΑΚΕΛ, Δ. Χριστόφιας. Εξαπάτησε τους ψηφοφόρους. Τον ανέβασαν (φευ) στο Προεδρικό κι ευθύς κατήργησε τελειωτικά τον «Νικηφόρο»…
Τ Ω Ρ Α  ΛΟΙΠΟΝ η νυν κυβερνώσα Πολιτική Απατεωνιά, διά στόματος του Υπουργού [Καταστροφής της] Άμυνας, με μουγκούς άπαντες τους κομματικούς της κοινοβουλευτικής Επιτροπής Άμυνας, εξαγγέλλει όχι μόνο «μείωση θητείας», αλλά και «ριζική μείωση στρατιωτικών μονάδων και εφεδρείας». Πόσοι λοιπόν θ’ απομείνουν παριστάνοντας τους «πιο ηλίθιους» (μόνιμα στελέχη, κληρωτοί, έφεδροι κι εθνοφύλακες), να υπηρετούν ΕΥΣΥΝΕΙΔΗΤΑ και για ποιο λόγο, τις… άχρηστες και υπό διάλυση μονάδες και εφεδρείες;
 
ΕΡΩΤΗΣΗ 
Το κείμενο της συνέντευξης Τύπου τής παρελθούσας Παρασκευής 18.10.2013, του νυν Υπ.Αμ. κ. Φώτη Φωτίου, για… «εκσυγχρονισμό & αναδιοργάνωση» της ΕΦ, είναι, άραγε, προϊόν αντιγραφής, φωτοτυπίας, copy paste, του 14σελιδου κειμένου συνέντευξης του προκάτοχού του και ήδη καταδικασθέντος σε φυλάκιση Υπ.Αμ. τού Χριστόφια, κ. Κ. Παπακώστα τής Τρίτης 18ης Μαΐου 2010, με …υπερθεματίζοντα παρά τω υπουργώ υπέρ της «αναδιοργάνωσης», τον τότε Αρχηγό ΓΕΕΦ και αδίκαστο για το Μαρί, κ. Τσαλικίδη; Ή, μήπως, αμφότερα τα συνέγραψαν οι ίδιοι συγγραφείς;